عمده اتفاقاتی که طی ۱۲ ماه اخیر در بازار انرژی روی داد، کاملا پیش‌بینی شده بودند اما سورپرایزهایی وجود داشتند که ابهامات حاکم بر این بخش را بارز کردند.
به گزارش رتبه آنلاین، ایسنا به نقل از فایننشیال تایمز، قیمت‌های نفت، عرضه گاز و تقاضا برای زغال سنگ همگی روندهای پیش بینی شده را طی کردند. میزان عرضه آنها فراوان مانده و قیمت‌ها را پایین نگه داشت.
افزایش فشارهای اقتصادی آمریکا بر ایران
به نوشته این روزنامه انگلیسی، اما ایران که یک سال پیش انتظار می‌رفت در صدر اخبار ۲۰۱۹ بماند، یک سال دیگر تحت فشار و تحریم‌ها دوام آورد و همچنان کشور پرنفوذی در خاورمیانه ماند. تحریم‌های آمریکا صادرات نفت ایران را متاثر کرد و عرضه نفت سنگین در بازار را دچار محدودیت کرد.
حمله موشکی و پهپادی به تاسیسات پالایش نفت ابقیق عربستان سعودی در سپتامبر به این تاسیسات که گفته می‌شود عامل تامین پنج درصد از عرضه جهانی نفت هستند، آسیب وارد کرد؛ با این حال افزایش قیمت شدیدی که پیش بینی شده بود روی نداد زیرا این حملات باعث رویارویی نظامی در منطقه نشد.
با این حال این داستان به پایان نرسیده و تحولات خاورمیانه همچنان یکی موضوعات ابهام آمیز در بازار انرژی است. اگرچه در دوره‌ای به سر می‌بریم که از نظر تامین انرژی عرضه فراوانی وجود دارد اما به معنای آن نیست که امنیت انرژی تضمین شده است. برای واردکنندگان بزرگ که در صدر آنها چین قرار دارد و در ماه نوامبر بیش از ۱۱ میلیون بشکه در روز نفت از سایر نقاط جهان خریداری کرد، وابستگی به مناطقی که تنش‌های ژئوپلیتیکی دارند همچنان یک ریسک جدی باقی مانده است.
نفس ونزوئلا به شماره افتاد
در ونزوئلا که زمانی یکی از مهمترین تولیدکنندگان نفت جهان بود، هرج و مرج اقتصادی باعث انتقال قدرت نشد. ابرتورم به رقم باورنکردنی ۱۰ میلیون درصد رسیده است و کمبود اقلام دارویی و خوراکی بیداد می‌کند. اما تلاش‌های تحت حمایت آمریکا و شماری از دولت‌های اروپایی برای سرنگون کردن دولت نیکلاس مادورو، رییس جمهور این کشور به جایی نرسیده است. تولید نفت خام ونزوئلا طی سه سال گذشته حدود ۱.۷۵ میلیون بشکه در روز کاهش پیدا کرده و به کاهش صادرات منجر شده است. رویدادها در ونزوئلا یک تراژدی برای این کشور هستند اما روی بازار جهانی نفت تاثیر چندانی نداشته‌اند.
تبدیل تغییرات جوی به یک موضوع سیاسی جمعی در اروپا و آمریکا
شاید مهمترین تحول غیرمنتظره در طول سال ۲۰۱۹ تبدیل بحث درباره تغییرات جوی به یک موضوع سیاسی جمعی در اروپا و آمریکا بود. اصل موضوع تغییر نکرده است و آلایندگی‌ها به دلیل رشد مصرف انرژی به خصوص در اقتصادهایی مانند چین و هند که به زغال سنگ وابسته هستند، همچنان به تدریج افزایش پیدا می‌کند. اما درام اعتراضات جنبش محیط زیستی Extinction Rebellion در بهار و نقش کاریزماتیک گرتا تانبرگ، نوجوان سوئدی و شواهد فزاینده از واقعیت تغییرات در جو زمین، به مسئله تغییرات جوی اهمیتی بخشیده که یک سال پیش نداشت.
با این حال برجستگی این موضوع با پیشرفت جدی به سوی یک راهکار تطابق نداشته است. یک حس اضطرار در برخی از بخش‌های شمار محدودی از کشورهای توسعه یافته و نسبتا مرفه وجود دارد اما رفتار شخصی و سیاست عمومی تفصیلی هنوز با چنین باورهایی همگام نشده‌اند.
عدم استقبال از خودروهای برقی
شمار خودروهای شاسی بلندی که خریداری شده‌اند از فروش خودروهای برقی همچنان فراتر است. در انگلیس طی چهار سال گذشته میزان فروش خودروهای شاسی بلند به برقی ۳۷ دستگاه به یک دستگاه بوده است.
افزایش مسافرتهای هوایی
شمار پروازها همچنان رو به رشد است و چین قصد دارد ظرف ۱۵ سال آینده ۲۰۰ فرودگاه دیگر بسازد و حتی در اتحادیه اروپا فرودگاه‌ها تحت توسعه قرار دارند تا پاسخگوی رشد ترافیک هوایی باشند که به نرخ سالانه شش درصد می‌رسد.
هدف‌گذاری برای صفر شدن انتشار کربن و …
واکنش جهانی تاکنون به هدف دوردست “صفر شدن انتشار کربن” تا سال ۲۰۵۰ یا زودتر از آن معطوف شده است. این سیاست فاقد جزئیات است اما در ۱۲ ماه گذشته به حد کافی پا گرفته تا دولت‌ها، شرکت‌ها و سرمایه‌گذاران را به خود مشغول کند.
برای صنعت انرژی مشکل این است که سیاست عمومی و واقعیتهای بازار همچنان در مسیرهای متفاوتی حرکت می‌کنند. در مجموع صنعت در حال شکوفایی و رونق است و شرکت‌ها با قیمت‌های پایین وفق پیدا کرده‌اند و بازارهای جدید رشد کرده و فناوری، فعالیت‌ها را تغییر داده و بخشهایی جدیدی از فرصت را به خصوص پیرامون انرژی‌های تجدیدپذیر ایجاد می‌کند.
اما آینده میان مدت مبهم است. سرمایه‌گذاری مورد نیاز برای تامین تقاضای رو به رشد به دلیل ابهامات پیرامون سیاست‌هایی که تا آن زمان وجود خواهد داشت به خطر افتاده است. رویدادهای سال ۲۰۱۹ تنها به این ابهامات اضافه کردند.
